Αρθρο του Διονύση Σούλια
Πόσους “Ντάνους” που υπάρχουν στην πραγματική ζωή δεν θα τους μάθει ποτέ κανείς! Αν ψάξει κανείς σε όλη την Ελλάδα θα βρεί νέα παιδιά που αγωνίζονται σε έναν στίβο που δεν τελειώνει ποτέ. Που χρειάζεται κάθε μέρα να κερδίζουν το έπαθλο της επιβίωσης!
Ομως δεν υπάρχουν κάμερες, δεν υπάρχουν δημοσιογράφοι, ούτε εκπομπές της λαμπερής TV που να προβάλλουν τον αγώνα τους.Αυτοί δεν θα πάρουν ποτέ το έπαθλο των 100.000 ευρώ και δεν θα παίξουν τελικό σαν σε ρωμαική αρένα. Δεν θα γνωρίσουν ποτέ την αποθέωση του κόσμου.
Αν όλοι αυτοί που αποθέωναν τον συμπαθή ΝΤΑΝΟ στο τελικό ενός τηλεπαιχνιδιού γυρίσουν στις γειτονιές τους, σίγουρα θα ανακαλύψουν έναν ΝΤΑΝΟ που σηκώνεται το πρωί και πρέπει να βρει τα χρήματα για εκείνη την ημέρα για να ταίσει τα παιδιά του, να πληρώσει τα φροντιστήρια τους, να αγοράσει τα ρούχα τους, να τους πάρει τα δώρα τους τα Χριστούγεννα ,το Πάσχα και να τα πάει διακοπές το καλοκαίρι.
Ο τελικός γι αυτούς είναι κάθε μέρα 360 ημέρες τον χρόνο! Δεν τους προφυλάσσει καμία παραγωγή και δεν τους περιμένει κανένα παχυλό συμβόλαιο για εκπομπή στην τηλεόραση,η για διαφήμιση προιόντος!
Δεν εξαρτάται τίποτα απο αυτούς , ούτε ακόμη και η δουλειά τους, γιατι άλλοι αποφασίζουν! Αν είναι υπάλληλοι τους απολύουν χωρίς αποζημίωση και αν είναι ελεύθεροι επαγγελματίες τους κλείνουν βουτηγμένους στα χρέη οι φόροι τα μνημόνια και η οικονομική κρίση!
Φεύγουν μετανάστες στο εξωτερικό και αντιμετωπίζουν ακόμη πιο σκληρές συνθήκες! Επιστήμονες υπάλληλοι η εργάτες όλοι είναι SURVIVORS!
Εμείς σε αυτούς υποκλινόμαστε, αυτούς αποθεώνουμε και γι αυτούς είμαστε περήφανοι!