Σε ακόμη μία χρονιά ειδικών συνθηκών εξαιτίας της διοίκησης Αλαφούζου, όπου η τιμωρία της ΟΥΕΦΑ απαγορεύει στον σύλλογο να διεκδικήσει τον οποιοδήποτε εφικτό στόχο στο πρωτάθλημα, το Κύπελλο μπορεί να αποτελέσει αποκούμπι και να δώσει μια ψευδαίσθηση κανονικού Παναθηναϊκού, μιας και το να φτάσει το Τριφύλλι μέχρι το τέλος του δρόμου και να διεκδικήσει το τρόπαιο, υπό συνθήκες ούτε ανέφικτο είναι, ούτε και ακατόρθωτο. Ούτε και εύκολο είναι αλλά μπορεί να συμβεί.
Αρκεί η μέχρι στιγμής άθλια εικόνα του πρωταθλήματος, να έχει διορθωθεί μέχρι να έρθουν τα δύσκολα, γιατί για να φτάσει μέχρι τον τελικό, δεδομένα θα βρεις ένα ή ακόμη και δύο δύσκολα εμπόδια στον δρόμο σου. Εκτός και αν η κληρωτίδα… κάνει τα δικά της!
Στην αρχή του διαδρομής, στην Πάτρα, ο Δώνης έστειλε ξεκάθαρα το μήνυμα εντός των αποδυτηρίων πως το Κύπελλο αποτελεί τον κύριο στόχο αυτής της ομάδας. Με τις επιλογές του στην βασική ενδεκάδα. Αρκετοί από τους βασικούς ξεκίνησαν αν και ακολουθεί ντέρμπι την Κυριακή στην Τούμπα. Ακόμη και το βασικό δίδυμο στο κέντρο της άμυνας όπου διαφοροποιήθηκε σε σχέση με το πρωτάθλημα, ο Κολοβέτσιος με τον Μαυρομμάτη έχουν την χημεία από πέρυσι και ξέρουν ο ένας το παιχνίδι του άλλου.
Ο Παναθηναϊκός ήταν σοβαρός στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα. Όταν είσαι σοβαρός σε παιχνίδια με ομάδες χαμηλότερης κατηγορίας, δεν υπάρχει περίπτωση να μην βρεις τον τρόπο να… καθαρίσεις από το πρώτο παιχνίδι.
Το Τριφύλλι στο ημίχρονο είχε βάλει τέλος στην σεμνή τελετή και το τελικό 3-1 δεν αφήνει κανένα περιθώριο, ούτε για σκέψη στους Πατρινούς. Το σύνολο του Δώνη έκανε το καθήκον του, έκανε το αυτονόητο και πάει στα παρακάτω.
Αν θα έπρεπε να βρούμε ψεγάδια; Το εντελώς χαλαρό διάστημα ανάμεσα στην έναρξη του δευτέρου μέρους και το 70, το οποίο εκμεταλλεύθηκε ο αντίπαλος, και οι πολλές φάσεις που έφαγε από μία ομάδα δεύτερης κατηγορίας, θα πρέπει να προβληματίσουν τον Δώνη.
Από κει και πέρα, σε ατομικό επίπεδο, αξίζει να σταθούμε και σε κάποιους ποδοσφαιριστές:
Φυσικά στον Γιάννη Μπουζούκη που ήταν ο κορυφαίος της αναμέτρησης. Πέτυχε το πρώτο γκολ, έφτιαξε το δεύτερο και αρχίζει με μεγαλύτερη συχνότητα να θυμίζει τον περυσινό καλό του εαυτό…
Στον Γιοάν Μολό που τον ξαναείδαμε μετά από καιρό και το γνωστό περιστατικό στο Κορωπί. Ο Γάλλος εξτρέμ σε ολόκληρο το παιχνίδι είχε άριστη νοοτροπία. Άριστη. Έπαιζε λες και επρόκειτο για ντέρμπι. Έτσι πρέπει. Είχε διάθεση, πήρε προσπάθειες, του έλειψε η ουσία και οι καλές επαφές με την μπάλα στην τελική επιλογή. Δεν έχει ρυθμό και παρά την δεδομένη του ποιότητα, όταν δεν έχεις ρυθμό, είναι πιο δύσκολο να κάνεις τα πράγματα σωστά. Ο Δώνης θα πρέπει να τον εμπιστευθεί περισσότερο, να του δώσει ευκαιρίες στο πρωτάθλημα. Η ποιότητά του δεν πρέπει να πάει χαμένη.
Στον Ματίας Γιόχανσον που έχει βαλθεί να μας θυμίσει τον παίκτη που βλέπαμε στην πρώτη του χρονιά με το τριφύλλι στο στήθος. Έναν παίκτη που δεν μπορεί να προσφέρει το παραμικρό, που είναι… τρύπα στην ανασταλτική λειτουργία. Εδώ και πολύ καιρό είναι ντεφορμέ ο Σουηδός. Ευτυχώς, ο Παναθηναϊκός έχει αξιόπιστη εναλλακτική επιλογή. Τον Αποστολάκη.
Στα ίδια ρηχά νερά για ακόμη ένα παιχνίδι και ο Δημήτρης Κολοβός. Στο πρώτο ημίχρονο είχε πολύ κακές επιλογές έξω από την περιοχή, στο δεύτερο έκανε πάρα πολλά λάθη με την μπάλα στα πόδια. Κάποια στιγμή θα πρέπει να δικαιώσει τον Δώνη για την επιμονή του. Έχει πάρει πολλές ευκαιρίες, τις οποίες και έχει πετάξει.
Ο Κολοβός θα έπρεπε να αποτελεί πρωταγωνιστή αυτή της ομάδας(βάσει της ποιότητάς του) και όχι κομπάρσο.
Y.Γ1: Πολύ όμορφη η φανέλα, όμορφο και το τρέιλερ με τον Δημήτρη Σαραβάκο. Μόνο που για ακόμη μία φορά τα τελευταία χρόνια, επιβεβαιώθηκε αυτό που πονάει τον σύλλογο όσο τίποτα. Ο Παναθηναϊκός, ο κανονικός, βρίσκεται μόνο στο παρελθόν και στο Youtube. Δυστυχώς…