Eίναι απλό και συνάμα σύνθετο. Ο ΠΑΟΚ καλείται να δημιουργήσει από το μηδέν (σχεδόν) ένα νέο σύνολο με ξένους από χαμηλά κατά βάση ράφια, άρα χωρίς εικόνες δυνατής λίγκα, με μοναδικό στόχο να κρατηθεί με άνεση στην κατηγορία και αν μπορέσει να παίξει και ελκυστικά για να πείσει… 100 φιλάθλους του παραπάνω.
Για μια ομάδα…
-Που προετοιμάζεται πλήρης 10 μέρες,
-Που αναγκαστικά επέλεξε ξένους (ειδικά οι Μπεστ, Νόουλς, Εγκέκετζε, Σμιθ) οι οποίοι δεν γνωρίζουν την πίεση και την σκληρότητα ενός τέτοιου πρωταθλήματος,
-Που δεν μπορεί να κομπάζει πλέον για Ελληνικούς κορμούς,
-Που για πρώτη φορά αρχίζει μια σεζόν στην σύγχρονη ιστορία της με αυτό το στόχο…
-Που στο γήπεδο παραμένει μόνη…
Για μια τέτοια ομάδα η εικόνα κόντρα στον πιο έτοιμο Ιωνικό Νικαίας, έστω και με ένα ρόστερ που δεν παρουσιάζει ισοροπία (μακράν καλύτερη γραμμή η περιφερειακή), δύσκολα θα μπορούσε να ήταν πολύ καλύτερη. Ναι οι αδυναμίες τουλάχιστον αυτή την εποχή είναι και δεδομένες και ανησυχητικές, αφού το βασικό κομμάτι, αυτό με το οποίο ξεκινά κάθε ομάδα την χρονιά, η άμυνα, βρίσκεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα αποτελεσματικότητας.
Φτάνει κάποιος στο σημείο να σκεφτεί… «Μα αυτοί οι παίκτες μπορούν είτε ατομικά είτε συνεργαστικά να παίξουν άμυνα, να πιέσουν την μπάλα, να βάλουν κορμιά;». Λογική η απορία, λογικό όμως και να χρειάζεται χρόνος για να απαντηθεί. Φυσικά το γιατί αναγκάστηκε η ομάδα να δημιουργήσει τέτοιο ρόστερ, γιατί της λείπουν τα χρήματα, γιατί, 1000 γιατί… η απάντηση είναι απλή, αλλά πλέον με στόχο την επιβίωση δεν έχει και σημασία. Όσοι φταίνε, φταίνε, κακώς είναι εκεί, αλλά όσο ο ΑΣ δεν επεμβαίνει, τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει. Κι όσο κάποιος αναλώνεται σε αυτό, αδικεί το τεχνικό σταφ και τους παίκτες για την προσπάθεια.
Τι είδαμε από τον ΠΑΟΚ κόντρα στον νεοφώτιστο Ιωνικό; Τον Νιγηριανό να εκθέτει τον εαυτό του στο ξεκίνημα με τα 4 τρίποντα που τούχωσε στην μούρη ο Τζόουνς, τον Λιούις πολύ καλό σε διάβασμα, οργάνωση και κουβάλημα, αλλά μια καλή προσπάθεια να πιέσει και να πάει στο καλάθι, την αδυναμία του ινσάιντ γκέιμ, αφού πλην Μαργαρίτη, τα τελειώματα Σαρικόπουλου, Νόουλς ήταν αρνητικότατα. Πρόβλημα στο αμυντικό πικ εν ρολ, πρόβλημα στην ατομική άμυνα, καλό επιθετικό ένστικτο, αλλά μόνο σε ατομικό επίπεδο και ουχί από οργάνωση παιχνιδιού, καλό τρίποντο, σταδιακά δημιουργούνται αποστάσεις στην επίθεση.
Και ακόμα… Σημαντικό προσόν η επιμονή καθώς η ομάδα επέστρεψε από εις βάρος της διαφορές από -5 ως και -11, αναζητείται ακόμα ο ρόλος του Σμιθ που δείχνει πάντως οτι στον άσο δεν μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα από τον Τσόχλα, Έβερεστ ο όγκος των πληροφοριών και η μεταφορά τους σε αγωνιστική κανονικότητα για Εγκέκετζε και Νόουλς.
«Πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι και να πιστεύουμε στην βελτίωση των παικτών. Για αυτό δουλεύουμε» έλεγε σε πηγαδάκι μετά το τέλος του αγώνα ο Φλεβαράκης, ενώ λίγο αργότερα ο Κώστας Παπάζογλου εξηγούσε… «Είναι πολλά που θέλουμε να βάλουμε στο παρκέ αλλά δεν έχουμε προλάβει να το κάνουμε. Δεν έχουμε ασχοληθεί ατομικά με τον κάθε παίκτη για καταστάσεις ένας με έναν σε άμυνα και επίθεση, σε αυτό το φιλικό παίξαμε για πρώτη φορά ζώνη, χωρίς να το έχουμε κάνει σε καμμιά προπόνηση».
Χρόνος δεν υπάρχει για ταχεία βελτίωση. Πόσο μπορεί ο ΠΑΟΚ να παλέψει το οτι δέχθηκε 38 πόντους στα πρώτα 15΄, 60 στα 27΄, και 72 στα 31’; Πόσο μπορεί ο Δικέφαλος να παλέψει το οτι έδωσε 38 τρίποντα στον Ιωνικό, εκ των οποίων τα 25 σχεδόν ελεύθερα; Πόσο μπορεί να παλέψει το οτι κορυφαίος πασέρ ήταν ο Σαρικόπουλος και το οτι την ομάδα κράτησε στα δύσκολα ο 37χρονος Μαργαρίτης που ήταν στα πιτς τόσο καιρό;
Θέλει δεν θέλει όμως πρέπει να το παλέψει με όπλο την επιμονή, την θέληση για μάθηση και την ενότητα. Και δυνατότητας δοθείσης στην πορεία, αν χρειαστεί, να πάει και σε μια δύο ποιοτικές αλλαγές. Πέρσι ξόδεψε ασύδοτα για την 5η θέση, φέτος δεν θα ξοδέψει για να επιβιώσει;
*Οι ξένοι πέρασαν από αντιντόπινγκ κοντρόλ και φουλ… για δελτία.